راهنمای جامع فروشنده کلیه A- از زهان

نیشابور

نِیشابور یا نیشاپور ( فارسی نوشده از فارسی میانه: نیو شاهپوهر، به‌معنای: شهر نوساختهٔ شاهپور) دومین شهر بزرگ استان‌های خراسان ایران، پایتخت تاریخی و سابق بخش غربی خراسان بزرگ (یا همان رَبْعِ نیشابور)، پایتخت طاهریان پس از مرو و پایتخت سابق امپراتوری سلجوقی، از شهرهای جاده ابریشم قدیم، مرکز شهرستان نیشابور و سومین شهر بزرگ شرق ایران پس از مشهد و زاهدان است. این شهر در دامنه‌های جنوبی رشته کوه بینالود و در شمال دشت نیشابور قرار داشته و از مهم‌ترین مراکز تاریخی، گردشگری و صنعتی خراسان است و نقش پررنگی در تاریخ، تمدن و فرهنگ ایرانی داشته است.
این شهر در درازای تاریخ دارای نام‌های مختلفی بوده و یکی از تاریخی‌ترین و کهن‌ترین شهرهای شرق ایران و خراسان به‌شمار می‌آید و شهر کهن و تخریب شده نیشابور توسط گذشته‌نویسان با شهرهای شناخته شده دوران طلایی اسلامی چون بغداد،دمشق، قاهره، قیروان و بصره سنجیده شده است. اَبَرشَهر یکی از نام‌های باستانی نیشابور (یا همان نیوشاپور به معنی شاهپور پهلوان) و نام پیشین استان‌های خراسان فعلی ایران نوین یا ربع نیشابور بوده است؛ این ناحیه، در نوشته‌های پهلوی، با دریاچه سوور که آذربرزین مهر (آتش بهرام) در کنار آن قرار داشته، پیوند خورده است. ابرشهر یا همان نیشابور، یکی از ساتراپ‌های ایران در دوران پیش از اسلام بود و فرمانروا یا مرزبان این ساتراپی، لقب ویژه کنارنگ را داشت.
نیشابور در درازای تاریخ به دلایل گوناگونی چون وجود آب و هوایی بی‌همتا، معدن فیروزه، صنعت و هنر سفالگری، کشاورزی و قرارگیری در موقعیتی راهبردی-دفاعی، یکی از راه‌های مهم اقتصادی و اصلی جاده ابریشم، یکی از قطب‌های علوم مادی و اسلامی، و یکی از شهرهای شهره ایران، به‌ویژه در دوران طلایی اسلامی بوده‌ و از نیشابور و شخصیت‌های نیشابوری بارها در نوشته‌های تاریخی، اسطوره‌ای، و ادبی همچون در اوستا (رَئِوَنْت) و شاهنامه سخنی به میان آمده است. در درازای تاریخ از نیشابور با عنوان نمادین شهر فیروزه نیز یاد شده و این شهر مرکز صادرات دلپسندترین و با کیفیت‌ترین معدن سنگ فیروزه جهان در طول تاریخ بوده است. نیشابور در درازای تاریخ بارها نابود شده و به عنوان نمونه می‌توان به نابودی رخ داده در سقوط نیشابور در حملات مغول و زلزله‌های پیاپیی که نقشی در نابودی‌های پرشمار رخ داده در این شهر داشته‌اند اشاره کرد. اکنون بیشتر بقایای تاریخی و باستانی ابرشهر یا همان نیشابور کهن که بزرگ‌ترین پهنه تاریخی در ایران است را می‌توان در کرانه جنوبی شهر کنونی یافت.
شهر امروزین نیشابور از دید اداری دارای سه منطقه شهری بوده و از اهمیت موقعیت ترابری برون‌شهری آن می‌توان به قرارگیری در مسیر جاده ۴۴ ایران، بخشی از بزرگراه ۱ آسیا، و مسیرریلی مشهد-تهران اشاره کرد. در این شهر همچنین می‌توان آثار معماری انبوه تاریخی و نوین ویژه‌ای چون آرامگاه خیام نیشابوری، آرامگاه عطار نیشابوری، مجتمع اخترشناسی و افلاک‌نمای خیام، عمارت و باغ امین اسلامی و باغ ملی نیشابور را مشاهده کرد و نقاط آموزشی، دانشگاهی، تاریخی، تجاری، درمانی، طبیعی و تفریحی پرشماری در سطح این شهر دیده می‌شوند. از مهم‌ترین ویژگی‌های اقتصادی کلان نیشابور نیز می‌توان به وجود مجتمع فولاد خراسان، نیروگاه سیکل ترکیبی خیام، سه شهرک صنعتی در دور و بر شهر، معادن مختلف، صنعت گردشگری و صنعت کشاورزی اشاره کرد.
مردم این شهر و شهرستان بیشتر به زبان فارسی با گویش نیشابوری سخن می‌گویند و نیشابور افزون بر اهمیت تاریخی و اساطیری در مزدیسنا دارای اهمیت در تاریخ فرقه‌های مختلف اسلام همچون شیعه دوازه امامی، اهل سنت، تصوف و اسماعیلیه نیز است.
نیشابور یکی از شهرهای عضو ایران در دو سازمان بین‌المللی جامعه کهن شهرها (LHC) و ICCN (وابسته به یونسکو) است. همچنین، تعداد زیادی از کشفیات باستانی ناحیه شهر تخریب شده این شهر همانند شطرنج نیشابوری در موزه متروپولیتن نیویورک، موزه بریتانیا لندن، موزه ایران باستان تهران و دیگر موزه‌های بین‌المللی نگه‌داری و در پیش چشم همه به نمایش گذاشته می‌شود.